Beste WAO'er
Als het is zo als je schetst, kan ik me voorstellen dat je liever “anoniem” blijft..
Voor wat betreft die minder bedeelde kinderen, dat is ook meer de afdeling van mijn vrouw, ( ja daar heb ik natuurlijk ook mee te maken) voor (voormalig) stichting jjeugd en gezin, nu kinder bescherming, spelen we regelmatig “gast gezin” voor door de rechter en/of krisis tussen wal en schip rakende kinderen tussen de 0 en 18 jaar.
Ach, ik zeg maar zo, werk is werk, en van verveling ga je ook dood (al zou dat alleen maar geestelijk zijn).
Juist, voor mensen met “rest capasiteit” door de arbeidsmarkt “uitgespuugt” is er veel voldoening te halen voor mensen die de problemen van hun zelf en anderen onder ogen durven te zien en dan er wat mee doen.
Om met Jeroen te spreken: (Vrijwillig) werkze — ook “vrijwilligers werk” = werk
M.V.Gr.
Dirk.D.