Tell me about it…
Ik ben na 10 jaar met veel verve en succes in diverse functies voor 1 baas gewerkt te hebben, overgestapt naar een nieuwe baan. Daar door een arbeidsconflict met een rat van een baas na nog geen half jaar in de ww terecht gekomen.
Heb na een jaar solliciteren eindelijk met moeite een baan gevonden waar ik nog maar 3/5 van het salaris verdiende dat ik daarvoor had. Daar was men wederom zeer tevreden over me. Kreeg toen in december 2004 een interessantere baan aangeboden met meer toekomst. Daar starte ik als junior met nog steeds hetzelfde salarisniveau, maar met uitzicht op snellere groei en veeeeel meer kans op ontwikkeling. Kreeg een jaarcontract aangeboden, want het was voor ons beiden een risico.
Het ging 6 maanden goed. Ik leerde veel bij en had het gevoel aardig op mijn plek gevallen te zijn. Toen kwam er 1 project waarop ze me zowat kopje onder geduwd hebben. En na 7 maanden sta ik alweer op straat… Niet eens een kans om te bewijzen wat ik het wel kan… Begint het kringetje weer opnieuw. Waarschijnlijk tegen een nog lager salaris… En in elk geval met nog meer onzekerheid…. Want de twijfel aan jezelf neemt hand over hand toe. WAT IS ER INGODSNAAM MIS MET MIJ DAT NIEMAND ME WIL!
Dus ik ga helemaal met je mee in je gevoel. Maar hee: de moed niet opgeven. Uiteindelijk komen we er wel.
Hoop ik…