Mijn vriend is nu al een half jaar werkloos en zit behoorlijk in de knoop met zich zelf.
Eerste aantal maanden heeft hij behoorlijk intensief gezocht, volgens zijn zeggen.
Hij heeft toen een baan gekregen bij micro electro waar hij koelkasten, wasmachines etc moest wegbrengen en de oude mee terug moest nemen. Naar drie dagen kreeg hij problemen al met zijn rug en een tenniselleboog. We besloten dat we hier niet mee verder konden gaan. Daarnaast vond hij het werk niet leuk op de manier zoals het er aan toe ging. Nu rijd al een paar weken taxi maar dat is pas echt huilen met de pet op. Je werkt op klote tijden, feestdagen, weekenden. Het is echt stress werk en hij werkt op een dag 13 uur met geen of maar 15 min pauze. Ik begrijp het best wel dat hij dit ook niet meer ziet zitten.
Maar ik vind het zo erg omdat hij hier al zijn hoop op had gevestigd en nu weer niets is geworden.
Voor hem hoeft het allemaal niet meer, hij zoekt niet meer en denkt ik zie wel wat er van terecht komt. Maar ja ik ben er toch ook nog en ik wil niet bij hem weg.
Ook al zegt hij dat het beter voor mij is.
Ik hou tenslotte van hem en wil hem niet graag kwijt.
Weet iemand raad????