Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
marjolein
om maar even met de deur in huis te vallen, ik ben al geruime tijd werkeloos mede door een arbeidshandicap waar ik maar niet vanaf kom.
nou heb ik via een bedrijf en de sozawe een jobcoach gekregen, deze heb ik al ruim 4 jaar en echt werk is er tot dusver nooit van gekomen.
sinds een week ben ik vrijwilligerswerk gaan doen in een museum.
ik heb die 4 jaar dat ik geruime tijden werkeloos was mezelf altijd bezig gehouden met vanalles en nog wat, dit om dat ik zoiezo al niet kan stil zitten 
en ik moet toch iets…de wil om te werken is er absoluut maar ik stuit steeds op enorme muren lijkt het wel.
affijn terug naar het museum, dag 1 dat ik aangenomen was…voor het eerst in mijn leven zonder begeleiding zelf de bus gepakt om mijn werk te beginnen.
15 minuten zijn me dingen uitgelegd wat ik moest doen…die 15 minuten aandacht is het enige wat ik in 3 dagen gekregen heb, niemand kijkt naar me om, niemand die zo nu en dan even komt horen hoe het gaat of of ik nog vragen heb.
pas na 3 werkdagen weet ik eindelijk waar ik mag roken (na herhaaldelijk vragen en verkeerde info gekregen te hebben), waarneer mijn pauze is (die is er dus niet eens, ik doe computerwerk op dit moment, het inscannen van oude krantenknipsels en dat de heeeele dag lang) er is smorgens even koffie pauze die ik al mis omdat ik altijd net iets later kom ivb met de bus. smiddags heb je nog eens 10 minuten voor koffie en eind van de middag idum.
de rest van mijn dag zit ik dingen te scannen, lunchpauze is er ook niet echt, brood eet je achter je pc.
ik weet eigenlijk niet eens wie mijn baas is zelfs…misschien dat ik meer had moeten vragen toen ik net begon maar misschien ook niet?
de afspraak was eigenlijk ook dat ik hele andere taken zou doen, maar als puntje bij paaltje komt sta ik dus al 3 dagen achtereen de hele dag te scannen omdat er niemand is die met iets anders komt of me iets verteld.
ben eigenlijk op zich ook nog eens te verlegen om er iets van te zeggen…
ik ben eigenlijk bang dat als ikniks zou zeggen ik een half jaar krantenknipsels sta te scannen dag in dag uit.
mijn jobcoach wil me dus als vrijwilliger hier houden, geld is voor hem geen optie vind hij omdat het meeste wat betaald niet in mijn straatje zou liggen… (ondanks herhaaldelijk aandringen)
ik vind alles prima maar ik doe nu al vier jaar de ene vrijwilligersbaan na de ander, leef van een uitkering en word gedwongen thuis te blijven wonen omdat ik geen eigen stek kan betalen…zonder hulp red ik “nog” niet maar op deze manier schiet het toch ook niet op? ik ben eigenlijk bang dat na 4 jaar onsuccesvol zijn in het vinden van een baan de sozawe straks zegt dat ze mijn jobcoach niet meer willen betalen en dat ik straks zonder hulp verder moet terwijl ik daar nog niet aan toe ben.
om heel eerlijk te zijn zie ik gewoon door de bomen het bos niet meer…ik weet niet meer wat ik nog kan doen om dingen voorelkaar te krijgen.
en de huidige baan…tja…ik wil heel graag werken maar ik voel me er niet welkom noch op mijn plek en ik ben bang dat ik dit daarom niet ga volhouden.
is het normaal dat dingen zo gaan? moet ik meer op mijn strepen gaan staan of klopt dit gewoon niet…
mocht iemand tips hebben of ideen ze zijn meer dan welkom
