re-migratie...doen?

4 jr geleden ben ik met mn gezin (inlc nu 2 teenagers 15 & 18 jaar) ge-emigreerd naar Alberta Canada. In mn beroepsleven was ik een gewone jongen met een gewone baan (als keukenverkoper) wat ik altijd met veel plezier heb gedaan en hier in Canada nog steeds doe. Ons doel was om een “nieuw bestaan op te bouwen” zoals dat heet in een land waar gebrek aan ruimte niet de oorzaak is van vele problemen die we daardoor in NL kennen (drukke wegen, “druk” leven, asociale mentaliteit, bemoeienissen van je buren, buitenlanders die niet willen integreren, criminaliteit…nou ja ga zo maar even door en natuurlijk ben ik me er van bewust dat ik eea mogelijk een beetje overdrijf, maar ik ben toch niet de enige die er last van heeft of zich dat alleen maar verbeeld heeft, hoop ik????)

Behalve vrienden die ons 4 jaar geleden waren voorgegaan kennen we verder niemand in dat grote land. We wonen in een plaats van circa 70.000 inwoners in een vnl agrarisch getint gebied. de mensen zijn er erg vriendelijk en “community minded” en er leven ook erg NL hier van oa vlak na de oorlog (niet dat wij ons daarmee erg bemoeien: ze spreken wel allemaal engels en ook in het openbaar!Kijk, dat vind ik dus knap en zo hoort integratie dus te werken).

Door de enorme ruimte hier is men ook niet echt “gezellig” zoals wij NLders dat absoluut met elkaar kunnen zijn en is men best op z'n privcay gesteld. Het duurt best wel lang om een Canadees echt te leren kennen maar toch het zijn beleefde mensen (dat is ook anders in de grote stad)

Ik ben in die 4 jr bezig aan mn 4e (! in NL 3 werkgevers in 12 jaar waarvan 8 jaar bij dezelfde werkgever) baan: werk is er in overvloed, werkgevers kunnen je van de een op deandere dag opstraat keilen, daar staat tegenover dat je op leeftijd -bijna, want zeker weet je nl nooit- niet wordt gediscrimineerd: op bv 50 jr. leeftijd kan je werken bij bv McDonald (natuurlijk voor -bijna- hetzelfde uurloon als een 16 jarige maar hey: je kan aan de slag en je bent niet gauw te oud hier) of welk ander bedrijf dan ook. Als je een eigen bedrijf wilt starten dan is dat erg gemakkelijk en niet duur (niks BV oprichten en 40.000 gulden neertellen…ik ben nog net geen Euro gewend), als je echter een goede kracht bent dan is je baan in beginsel wel gesettled tenzij er weer iemand komt die het beter of voor minder doet (er is ook weinig concurrentie hier), hethoud je hier allemaal wel “scherp”.

Een uitkering is er wel maar afhankelijk van inkomen en dienstjaren tot maximaal 6-8 maanden (niks je hand ophouden voor jaaaren, gewoon of werken of naar de bijstand: en die is erg laag hier)…

Nou heb ik het probleem dat m'n echtgenote, met “blik op oneindig” absoluut direct terug wil naar NL (heimwee naar familie) en ik…?? Ik moet er eigenlijk niet aan denken: weer van baan veranderen (5e keer en in NL wordt er dus wel naar leeftijd gekeken), drukte op de weg (je meet vaak je “eigen” keukens in), opscheppers bij het leven in het keukenvak, economische toestand niet best (en zeker niet in keukenvak), duur (en klein in vgm Canada) huis kopen…Ik ben er dus helemaal nog niet uit.

Om eenlang verhaal kort te houden: ik zou graag jullie -ongezouten en welgemeende- reacties/meningen willen vernemen, maakt niet uit hoe of wat, ook van mensen die uiteraard ditzelfde probleem aan de lijve hebben meegemaakt!

Alvast bedankt!

Gary

Hoi Gary,

Ik begrijp eigenlijk niet dat er nog niemand heeft gereageerd. Als ik jouw verhaal zo lees snap ik het eigenlijk niet zo goed. Veel mensen zouden er veel voor over hebben om naar Canada te kunnen emigreren waaronder ik. Ik zou nooit meer, alleen familie bezoek terug komen. Ooit heb ik 25 jaar geleden de fout begaan niet te zijn ingegaan op een green card voor de USA. Maar ja achteraf kijk je een paard in zijn hol. Hier is het zoals je al opmerkte slecht en een baan vinden is zeer moeilijk. Het lijkt me dat jij er later spijt van zal krijgen als je terug komt. Dat baantje van je daar is wel iets voor mij, geintje, maar toch.

Veel succes voor het nemen van een juiste beslissing.

Groetjes

Gary

racso