Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Hans
"Van de week las ik nog over een man van 57 die het onderwijs wel inwilde. Maar hij zou daar stukken minder verdienen dan wat hij nu had als werkeloze. Dus mocht hij het onderwijs niet in want dan had hij recht op een aanvulling en die wilden ze niet geven. Zijn nivo was te hoog voor het onderwijs. Dus blijft hij thuis zitten solliciteren naar banen die hij niet krijgt maar wel van zijn nivo zijn.
Jij kunt dus wel vinden dat iedereen kan werken maar blijkbaar vindt de maatschappij dat niet."
We hebben niet één munt, maar twee munten in Europa. Ogenschijnlijk zijn ze niet van elkaar te onderscheiden en het komt ook voor, dat een munt van het ene tye kan overgaan in een van het andere type. We hebben het over de gekregen euro en de zelfverdiende euro. Deze man gaat ervan uit, dat hij minder zou verdienen, als hij gaat werken, maar hij verdient evenveel meer als hij aan salaris zou krijgen. Wanneer dringt het nou eens tot zulke figuren door, dat de verdiende euro van een andere orde is dan de gekregen euro? Wanneer dringt het tot ze door, dat de voldoening van een dag werken het niet haalt bij de gemakzucht van tot twee uur in bed liggen en al je huishoudelijke taken met een factor twee vertraagd te doen? Waarom staat er een heel uitkeringscircus klaar voor die mensen om ze bij te staan bij het vertellen van hun droggeredeneerde verhalen, zoals hier weer een voorbeeld van ten tonele is gevoerd.
Kennelijk zijn we in een maatschappij beland, waar het niet langer een schande is om je hand open te houden, maar waarin dit soort zieke verhaaltjes als reden worden aangevoerd om maar vooral niet je nest uit te komen. Zelfs ouders zijn te beroerd om kinderen van 17 jaar bij te brengen, dat een toekomst als werkeloos nou net niet de carrière was, die ze voor zoon of dochter in gedachte hadden.
Ja, “carrière”, hoor ik mezelf zeggen. Velen hebben zich door de media laten verblinden, dat een baan niet meer voldoende is. Nee, je moet toch op zijn minst een carrière nastreven. De niet-haalbariteit hiervan blijkt voor veel personen dan maar een reden zijn om zich maar helemaal niet op de arbeidsmarkt te beginnen. Niettegenstaande de vele topondernemers, die als pleepoetser of als krullenjongen begonnen zijn.
Ik heb echt geen goed woord over voor mensen, die niet bereid zijn wat offers te brengen om het later beter te krijgen. Daar heeft een land niks aan. Misschien, dat de medische wetenschap te veel inferieur leven in stand heeft gehouden en dat we daar nou de wrange vruchten van plukken. En uiteraard hebben we de deur te wijd opengezet voor “vluchtelingen” en “rijksgenoten”.
