Werken in de postindustriële samenleving

  • henk

    Over werken in de postindustriële samenleving

    Verplicht leesvoer voor hen die gruwen van werkelozen

    Excerpt

    'Werk, werk en nog eens werk' was de leuze van de jaren negentig. Aan werk worden vele positieve effecten toegeschreven: het fungeert als bron van welvaart en draagvlak voor de verzorgingsstaat, het draagt bij aan het individuele welbevinden en het is een middel om armoede en ongelijkheid te bestrijden.

    De afgelopen tien jaar is de arbeidsdeelname sterk toegenomen. In deze studie wordt onderzocht of dit ook de resultaten heeft opgeleverd die ervan werden verwacht. Levert meer werk meer welvaart op? Is betaald werk voor iedereen zo belangrijk? En heeft de werk­gelegenheidsgroei bijgedragen aan vermindering van armoede en maatschappelijke ongelijkheid?

    De conclusie luidt dat werk zeker geen wondermiddel is tegen tal van maatschappelijke kwalen.

    Stellingen

    Onderstaand de stellingen bij mijn proefschrift:

    1.Het belang van betaald werk is in onze samenleving vooral gelegen in het feit dat het zo belangrijk wordt gevonden.

    2.De veronderstelling dat de verschuiving van de werkgelegenheid van de industrie naar de dienstensector gepaard gaat met een eenduidige verbetering van de kwaliteit van de arbeid, berust op een te rooskleurig beeld van het werk in de dienstensector.

    3.Hoewel een betaalde baan voor individuele huishoudens het beste middel tegen armoede is, is werkgelegenheidsbeleid geen effectief instrument om armoede te bestrijden.

    4.De opvatting dat een verhoging van de formele arbeidsparticipatie de welvaart vergroot, ongeacht de gevolgen daarvan voor de tijdsbesteding aan onbetaald en informeel werk, getuigt van een (te) eng welvaartsbegrip.

    5.Betaald werk wordt steeds meer een vorm van luxeconsumptie.

    6.Hard werken is als topsport: het geeft een ‘kick’, verschaft aanzien en status, maar leidt op den duur vaak tot psychische en lichamelijke klachten.

    7.De vrijetijdssamenleving die de futurologen uit de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw voorzagen, is er, ondanks de schijn van het tegendeel, wel degelijk gekomen, alleen wordt zij niet als zodanig herkend: de vrijetijdsbesteding heeft de gedaante aangenomen van betaald werk.

    8.De jarenlang volgehouden loonmatiging, die wel als het publieke geheim van het poldermodel wordt beschouwd, was niet de uitkomst van het akkoord dat de sociale partners in 1982 in Wassenaar sloten, noch het gevolg van het op lastenverlichting gerichte beleid van achtereenvolgende kabinetten, maar een onbedoelde bijwerking van de massale toestroom van vrouwen naar de arbeidsmarkt.

    9.De sterke nadruk die wordt gelegd op financiële prikkels om uitkeringsgerechtigden te activeren, staat op gespannen voet met het feit dat steeds meer belang wordt gehecht aan betaalde arbeid als bron van individueel welzijn en zelfontplooiing.

    10.De huidige samenleving lijkt meer op die van 1970 dan op de voorspellingen uit 1970 voor het jaar 2000.

    11.Sociaal-wetenschappelijk onderzoekers die de verklaring voor maatschappelijke ontwikkelingen zoeken in verschuivingen tussen (bevolkings)categorieën (z.g. compositie-effecten) lijken veel op de dronkaard die zijn sleutel alleen onder een lantaarnpaal zoekt omdat het daar licht is.

    12.Dat alles steeds sneller verandert, zoals velen menen, komt doordat ieder jaar weer korter lijkt dan het voorgaande: het is een onvermijdelijk gevolg van het ouder worden.

    13.De sociaal-economische taboes van morgen laten zich het gemakkelijkst voorspellen aan de hand van de geaccepteerde wijsheden van vandaag.

    14.Individualisering zit tussen de oren: ze komt tot uitdrukking in het feit dat steeds meer mensen op strikt individuele gronden dezelfde keuzen maken.

    Met vriendelijke groet,

    Paul de Beer

    Sociaal en Cultureel Planbureau

    P.O.Box 16164

    2500 BD Den Haag (The Hague)

    Titel: Over werken in de postindustriële samenleving

    Auteurs: P.T. de Beer

    Soort en nr: Boek 2001-10

    Taal: Nederlands

    Bladzijden: 424

    Hoogte: 24 cm

    Uitgekomen op: dinsdag 5 juni 2001

    Beschikbaarheid: Verkrijgbaar bij het Sociaal en Cultureel Planbureau, elektronisch te bestellen door hierboven voor bestellen te kiezen

    Prijs: fl. 75, Euro 34,03

    http://www.scp.nl

  • math

    Waar is jouw mening Henk?

    Het is niet meer dan een opsomming van stellingen uit een proefschrift van Paul de Beer. Ik zie geen Paul de Beer hier op het prikbord.

    Ik zie wel wat in een aantal van deze stellingen. Betaald werk is zeker niet zaligmakend en is zeker niet de sleutel tot het geluk.

    Waar het om gaat is dat Paul 424 pagina's nodig heeft om zijn stellingen te onderbouwen. Een beetje veel voor een prikbord als je nagaat dat misschien evenveel pagina's nodig zullen zijn om dit alles te weerleggen en dat er daarna wederom een pak papier nodig is om daarover weer te gaan discussieren.

    Zinloos.

  • nancy.

    Mijn compliment Math, dat heb je goed gezegd. Misschien kan hij beter het boek scannen en hier op zetten, scheelt een hoop tikwerk haha.

  • Hans

    “Over werken in de postindustriële samenleving”

    We zullen altijd in een industriële samenleving blijven leven, Henk. De tijd van de “nieuwe economie”, waarbij een bureau, een telefoon en een computer genoeg waren om een bedrijf te stichten, zijn voorbij. Voor welvaart is industrie nodig en geen gewauwel.

    “1.Het belang van betaald werk is in onze samenleving vooral gelegen in het feit dat het zo belangrijk wordt gevonden.”

    Het belang ervan is, dat het van levensbelang is. Als niemand iets zou doen, zouden we allen omkomen. Als een deel niks doet is dat niet zo, maar het vergt wel steeds meer geduld en compassie van degenen, die wel werken, om het voor de niet-werkers maar iedere maand weer op te brengen.

    “2.De veronderstelling dat de verschuiving van de werkgelegenheid van de industrie naar de dienstensector gepaard gaat met een eenduidige verbetering van de kwaliteit van de arbeid, berust op een te rooskleurig beeld van het werk in de dienstensector.”

    Als de industriële processen zo gestroomlijnd zijn, dat er nog weinig mensen voor nodig zijn, dan hebben meer mensen de handen vrij voor de leuke dingen des levens, zoals in de dienstensector.

    3.Hoewel een betaalde baan voor individuele huishoudens het beste middel tegen armoede is, is werkgelegenheidsbeleid geen effectief instrument om armoede te bestrijden.

    Nee, waarom dan niet? Met een baan ga je toch in inkomen erop vooruit.

  • pluto

    Beste Henk

    Als je nou al de postings van je kunt vervangen met sollicitatiebrieven dan had je allang werk gevonden. Niet vergeten; er zijn werkende mensen die niet eens een pc kunnen bekostigen, laat staan een internetaansluiting. Henk, tel je zegenen. Volgens me moeten ze werkkampen oprichten speciaal voor mensen als je die te lang van hun vakantie hebben kunnen genieten.

    mvg

    pluto

  • Harm

    Helemaal mee eens.

  • Hans

    “Niet vergeten; er zijn werkende mensen die niet eens een pc kunnen bekostigen, laat staan een internetaansluiting.”

    Dan moet je toch wel voor een heel schamel hongerloontje werken.

  • pluto

    Maar wel belasting betalen om je te onderhouden.. :-(

    mvg

    pluto

  • Hans

    Aan werkenden betaal je geen belasting om ze te onderhouden, tenzij je ambtenaren bedoelt.