Pixels en werkloosheid

  • Hans

    Werkloosheid kun je vergelijken met die reclame over pixels die het niet doen op slechte LCD-schermen.

    “Als ik niet meedoe valt dat toch niet op, tussen al die pixels, die wel meedoen.”

    Het common-goodsdilemma dus, waarin ook naar voren komt, dat stemmen zinloos is, omdat je toch maar een van de miljoen bent, of als excuus om niks aan milieu te hoeven doen. Het probleem is echter, dat als iedereen zo denkt, er wel problemen ontstaan in het functioneren.

    “Ik ben gemaakt om 16.000.000 kleuren weer te geven, maar ik mag alleen maar rood weergeven.”

    Hierin zie ik de parallelliteit met het “onder je niveau” werken. Iedereen die binnenkomt, kan in principe zeer weinig en moet alles leren, dus een aantal jaartjes alleen maar “rood” weergeven kan geen kwaad. Van de mening, dat sommigen maar meteen manager moet worden, begint men meer en meer terug te komen, zeker nu de arbeidsmarkt niet meer zo overspannen is.

  • math

    Ik ben geneigd om je gelijk te geven Hans maar kan me niet onttrekken dat je te kort door de bocht gaat. Je stelling is maar ten dele waar.

    Als je wilt binnenkomen in een bedrijf met als doel daar carriere te willen maken, dan zul je toch met een bepaalde hoeveelheid bagage zoals opleiding en kennis met ervaring moeten starten. Je kunt niet als jongste bediende binnenkomen, in je achterhoofd houdende dat als je maar goed genoeg je best doet en hard werkt, je wel boven zult komen drijven en je je kans zult krijgen. Vandaag de dag werkt dat niet meer.

    Bij ons bedrijf is het zo dat als je binnenkomt je ingeschaald wordt in een bepaalde salarisgroep. Dat is afhankelijk van je ervaring en inzetbaarheid. In die salarisschaal zit voldoende ruimte om te groeien. Na v erloop van een aantal jaren kun je dan, afhankelijk van je functioneren, kennis en andere criteria doorgroeien in een hogere schaal waar je ook weer jaren in kunt meelopen.

    In de regel bepaal je je salaris voor het grootste gedeelte zelf. Een goede beoordeling is altijd de standaardnorm. Dat levert je altijd een salarisverhoging op. Een uitstekende beoordeling is een betere norm om carriere te maken en in salaris sneller door te groeien.

    Een aantal goede beoordelingen achter elkaar geeft zicht op een hogere salarisschaal. Een minder goede beoordeling is aanleiding om je zorgen te gaan maken.

    Daarbij, je wordt op een groot aantal punten beoordeeld. Je eigen ontwikkelingsplan heb je jaarlijks te maken. In hoeverre heb je dat weten te realiseren?

    Hoe denkt je opdrachtgever over jouw functioneren. Jaarlijks krijgt deze een heel scala aan vragen voorgeschoteld waarop hij je dient te beoordelen.

    Dan je eigen manager. Hoe ziet die jou? Ook hij beoordeelt je. Daarnaast mag je je zelf ook een objectieve beoordeling geven. Wat zijn je sterke punten wat je minder sterke punten. Het geheel geeft dan een beeld van jouw functioneren als consultant en is tevens de basis voor je nieuwe salaris.

    Het is enerzijds een hard systeem, maar wel eerlijk naar de medewerker zelf en naar de overige collega's omdat de beoordeling zuiver persoonlijk is en niet op de groep zelf gericht.

    Wat ik vroeger in bedrijven als zeer negatief heb ervaren is dat bij een bepaalde functie een bepaald salaris staat ongeacht of je goed of slecht functioneert welke onderliggende redenen voor dat laatste punt daar dan ook aan ten grondslag liggen. Mijn idee is dat slecht functionerende mensen in een organisatie gewoon eruit gezet moeten worden of een andere functie moeten krijgen aangeboden tegen een salaris dat bij die functie past.

    Dat aan dit systeem ook een groot aantal haken en ogen kleven, is zeker.

    Onder je niveau werken is voor de medewerker niet goed omdat het werk dat hij/zij moet verrichten dermate saai is dat men er heel snel op is uitgekeken. Meestal moet iemand binnen 4 a 5 jaar in een bepaalde functie kunnen werken waarna hij moet kunnen doorgroeien naar een andere baan toch een tendens die je in heel veel bedrijven kunt zien.

    Een medewerker onder zijn niveau laten werken is voor de werkgever ook niet gunstig. De medewerker streeft ernaar om zo snel mogelijk door te groeien in een andere functie bij deze of een andere werkgever en gebruikt de functie alleen maar als springplank om elders binnen te komen.

    Groeten

    Math

  • Hans

    Mijn stelling is waar voor een deel van de werklozen, dat klopt. Maar op andere groepen zijn andere vergelijkingen van toepassing. Zo vind ik, dat veel bijstandsmoeders onvoldoende gedaan hebben om hun economische afhankelijkheid te voorkomen, zoals achter de verkeerde mannen aanrennen, een kind nemen om “echt iets van mezelf” te hebben.

    Veel figuren hebben ook niet tijdens hun schooltijd er hard genoeg aan getrokken en een te lage en onafgeronde opleiding. In 1990 zag je ze lekker in de stad of op de kermis omdat ze MAVO deden en om zes uur klaar waren met huiswerk.

    “Als je wilt binnenkomen in een bedrijf met als doel daar carriere te willen maken, dan zul je toch met een bepaalde hoeveelheid bagage zoals opleiding en kennis met ervaring moeten starten. Je kunt niet als jongste bediende binnenkomen, in je achterhoofd houdende dat als je maar goed genoeg je best doet en hard werkt, je wel boven zult komen drijven en je je kans zult krijgen.”

    Dat is inderdaad de wijze, die tot de jaren zeventig werkte, maar in gewijzigde vorm is het nog steeds zo, dat inspanning beloond wordt. Alleen wordt nu niet meer verwacht, dat je als zeventienjarig jochie binnenkomt en je opwerkt, maar dat je een opleiding hebt, aantoonbare bestuurservaring en goede contactuele eigenschappen, allemaal dingen, die je met hard werken kunt bereiken.

    Een prestatiesysteem is inderdaad harder, maar eerlijker. En dat vind ik ook, als ik een negatieve beoordeling zou krijgen, want dan weet je waar je aan moet werken. Een bedrijf dat niet zo werkt is eigenlijk een verkapte uitkeringsinstantie.

  • Ondergetekende

    Wat een verstandige discussie, heren. Chapeau, chapeau. Heel goed doordachte stellingnames, goed geformuleerde volzinnen en geen argumenten “op de persoon”. Hier wordt gediscussieerd op niveau!. Hulde!