Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
henk
De schijnzekerheid van een vaste baan
Een werknemer zou zich niet druk hoeven te mken over de financiele afwikkeling van een bedrijf. Nee, als een bedrijf failliet gaat, of als er zoals bij de abn amro 1100 man uitmoeten vanwege reorganisaties en de financiele afwikkeling van het bedrijf, dan blijft de werknemer met een vast loon zeker lekker zijn loon houden. Nee dus. Je bent je baan kwijt, misschien, en een uitkering? In de eerste plaats wordt je onder druk gezet zo snel mogelijk wat anders te aanvaarden, en ten tweede krijgen veel mensen een lagere uitkering. En als je een zogenaamd welvaartsvast pensieon hebt, dan blijft dat zeker per definitie zo? Uit het feit, dat de pensoeinfondsen miljarden op de beurs hebben verloren bij de teruggang van de beurs geeft al aan, dat er wel degelijk een onzekerheid zit in die welvaartsvaste pensioenen volgens het kapitaaldekkingstselsel. En die toch al lage uitkeringen, wat gebeurt daarmee, als de economische teruggang net als begin jaren tachtig terugkomt? Werken in een commercieel of kapitalistisch bedrijf betekent: oortdurend leven in onzekerheid, over het oortbestaan van het bedrijf en dus over het voortbestaan van je baan. Onzeker, hachelijk en ook bedenkelijk. Je verkeert als werknemer in een dubbelle positie: je bent min of meer gedwongen, via betaalde arbeid in je levensonderhoud te voorzien en dus mee te werken aan het onstabiele economische stelsel, anderzijds ben je er misschien tegen. Dat is geen verwijt. Aan werknemers die dat doen, en zich vervolgens in een vakbond organiseren, om dingen te veranderen, als collectief, en die daar met lotgenoten oplossingen voor zoeken, die werknemers valt niets te verwijten. Wel vind ik degenen, die zich nietorganiseren, bewust of onbewust alleen aan hun eigen hachje denken en geloven, dat zij als een van de weinigen zijn, die de dans in de onzekerheid kunnen ontlopen, daarbij geen lid wordend van de vakbond maar wel profiteren van de collectief afgedwongen beperkte zekerheid in de cao en de betalende vakbondsleden daarbij de kastanjes uit het vuur laten halen. Samen sta je als werknemers sterk in een onzekere, economische omgeving. Hoe komt het nu, dat veel mensen dit niet zien, en denken: we even in een stabiel economisch stelsel, mij kan niks gebeuren, ik heb mijn vaste werk? Er is een hele generatie opgegroeid, die een economische crisis heeft meegemaakt. De aatste economische grote neergang dateert alweer van begin jaren tachtig in de vorige eeuw. Mensen denken, dat de bomen tot in de hemel blijven groeien. Dat is maar sterk de vraag, hoewel voorspellingen moeilijk zijn. Valutacrises in zuid-oost azie, mexico en ndere landen van zuid-amerika hebben echter aangetoond, dat het kapitalisme nog steeds een instabiel economisch zysteem is. Alleen door fors ingrijpen van het IMF met grote kredieten kon een ramp worden voorkomen. De schuldenlast van de derde wereld zou op termijn wel eens niet meer afgelost kunnen worden en dan? Laatst sprak ik iemand van abn amro, bij een bank werken, dat is toch safe en vast? Er moeten dus 1100 man uit. De man verbaasde zich over de uitgebreide aiviteit van veel werknemers, die wat hogere functies hadden en die dachten dat ze daarom wel de dans zouden ontspringen. Wat ijscholen, flinkje best doen, en goeie maatjes blijven met het hoger management, en dan kom je er wel. De man gaf verschillende voorbeelden van zulke mensen, die ook heel eerlijk waren tegenover hun meerderen, jvoorbeeld over een korte periode van overmatige stress, die ze ervaren hadden. Die eerlijkheid werd later keihard tegen ze gebruikt om te motiveren dat ze niet geschikt meer waren voor enigerlei functie bij de abn amro en dat ze eruit moesten. Chefs, die dachten/denken dat ze de dans ontspringen werden apart genomen. ‘Jouw afdeling gaat over een jaar opgeheven worden, de mensen moeten eruit, maar het moet nog geheim blijven. Als je flink je best doet, de productie van de afdeling vergroot, en eventueel al mensen eruit gooit, waarbij je met minder mensen hetzelfde werk doet, dan is er over een jaar voor jou weer aan andere functie’. Die chefs gingen dan tekeer, maar als het jaar om is, is er voor die chefs vaak helemaal geen andere functie. Het zijn gewoon arbeidskrachten als alle andere die er net zo goed uit kunnen vliegen. Het is erkwaardig, dat zulke chefs, die een grote doortraptheid aan de dagkunnen leggen ten aanzien van hun ondergeschikten, jegens hun eigen positie zo'n grote naiviteit aan de dag leggen. Ik hoor bij het bedrijf, ik heb een streepje voor, voor mij hebben ze wat anders.
Kortom, diegenen die vinden dat de luie werklozen hard aangepakt moeten worden kunnen weleens de volgende zijn. Als ze de werklozen te pakken hebben genomen, laten ze de werkende ook echt niet met rust.
