Verklaring Bijstandsbond
Directeur Andre Jansen van de Amsterdamse sociale dienst is veel in het nieuws
over een voorstel om de Algemene Bijstandswet te veranderen. oa Volkskrant
van 4 januari, Parool van 4 januari, AT5 etc.
Wat wil Jansen:
Twee hoofdgroepen in de bijstand. De uitkeringen van mensen die kunnen
werken verlagen met 100 euro. De uitkeringen van mensen die niet kunnen
werken verhogen met 200 euro. Tevens wil hij de bijzondere bijstand
afschaffen. Jansen erkent hiermee dat de bijstandsuitkering veel te laag is om
fatsoenlijk van te leven. De uitkering moet voor iedereen met 250 euro worden
verhoogd. Beperking van de bijzondere bijstand en verlaging voor de groep die
kan werken is slecht omdat:
1. De bijstand al veel te laag is om van te leven. 100 euro minder betekent
voor veel mensen meer schulden (huur, nuon) en eventueel huisuitzetting.
Beperking van de bijzondere bijstand betekent, dat er geen geld meer is voor
noodsituaties en maatwerk terwijl de mensen nog steeds niet genoeg geld
hebben om te sparen. Nu al krijgt men nee te horen, van ambtenaren ook
van Crediam.
Bovendien is er geld (17 miljoen) bijzondere bijstand, geld dat bestemd is
voor clienten, gebruikt voor de banenmarkt.
Er zijn nog steeds mensen die de plusvoorziening niet krijgen omdat zgn.
het jaarinkomen te hoog is.
2. De werk-werk ideologie die Jansen en velen met hem voorstaan is de
dood in de pot voor een samenleving die gebaseerd wil zijn op solidareit
en medemenselijkheid. Velen doen nuttig vrijwilligerswerk, zorgarbeid
en andere dingen naast hun uitkering en de dwangmaatregelen die de
bestuurders voorstaan betekenen het definitieve einde van de rechten op
ontplooiing en vrijheid bij de arbeidskeuze. De maatregelen werken
averechts omdat mensen werk moeten gaan doen waarvoor ze niet
geschikt zijn of dat niet bij hen past waardoor velen zonder perspectief in
arbeidsongeschiktheidsregelingen terechtkomen die ook al worden
afgebroken.
3. Verlaging voor de groep die kan werken of sollicitatieplichtig is dwingt
hen ieder rot baantje te aanvaarden. Terwijl de werkgevers geen cent
willen uitgeven op de banenmarkt om langdurig werklozen in dienst te
nemen. De werklozen moeten dan het werk doen onder dezelfde
voorwaarden als nu illegalen en zwartwerkers. Dit is een eenzijdige
aanpassing naar beneden van de arbeidsvoorwaarden. De bijstand heeft
niet alleen de functie van vangnet voor mensen die niet kunnen werken
maar is voor mensen die kunnen werken ook een bescherming tegen
uitbuiting. Jansen wil de werkzoekenden eenzijdig dwingen slecht
betaald en flexibel rot werk te aanvaarden. De werkgevers blijven buiten
schot en hoeven hun arbeidsomstandigheden niet te verbeteren. Als de
werklozen onder de algemeen geldende prijs hun arbeidskracht aanbieden
worden ook de arbeidsvoorwaarden slechter van mensen die al werk
hebben.
4. Mensen die niet willen werken maar het wel kunnen worden nu ook al
onder druk gezet via de wet boeten en maatregelen. De nieuwe maatregel
is onnodig
5. De heer Jansen benadert de werkzoekenden eenzijdig negatief met
strafmaatregelen. Dit werkt niet. De armoedeval is zwaar overdreven als
het gaat om mensen te prikkelen weer aan het werk te gaan. Mensen
hebben naast het geld heel andere redenen om wel of niet te gaan werken.
Maar de financiele prikkel speelt wel een rol. De armoedeval is
onrechtvaardig als het gaat om het feit, dat je in ID banen er financieel
niet op vooruit gaat en dat je met een minimumloon niet meer verdient
dan in de uitkering. Dan moet de conclusie zijn dat de minimumlonen en
de lonen in ID en WIW banen verhoogd moeten worden.
6. Mensen positief prikkelen is beter. Onderzoek van het Sociaal Cultureel
Plan Bureau (SCP) in de ‘Sociale Staat van Nederland 2001’ toont aan,
dat een goede bijverdiensteregeling de beste stimulans voor mensen is om
weer aan het werk te gaan. Een goede regeling op dat punt werkt beter
dan dwangmaatregelen. Dan krijgen mensen in positieve zin ook een
prikkel om betaald werk te aanvaarden. Het SCP zegt zelfs dat dit
gefinancierd kan worden door allerlei gebakken lucht op het gebied van
motivatietrainingen en ‘trajectbegeleiding’ door ondeskundige
begeleiders af te schaffen.
7. Het voorstel van Jansen betekent in feite afschaffing van het sociale
minimum. Het onderscheid tussen mensen die kunnen en mensen die niet
kunnen werken is subjectief en brengt veel rechtsonzekerheid met zich
mee en legt de macht bij de ambtenaar terwijl die moet liggen bij de
politiek.
8. Jansen kent zijn dossier niet. Hij zou kunnen weten, dat in september de
mensen die langdurig op het minimum zitten en geen kans hebben op
betaald werk er fl 1000,- per jaar bijkrijgen.
9. Het voorstel van Jansen leidt de aandacht af van het feit, dat de sociale
dienst de bijstandsregeling niet goed uitvoert en dat zijn administratie niet
op orde is. Laat hij daar eerst maar eens aan gaan werken in plaats van
onrust stoken onder bijstandsgerechtigden in Amsterdam.
(en wellicht overal)