Iedere minuut vallen in Nederland vier werknemers uit door langdurige stress of burnout. “Door personeelstekorten en wachtlijsten zijn wij wel genoodzaakt de druk op het personeel op te voeren”, zeggen de werkgevers. Maar zij investeren weinig in begeleiding van mogelijk nieuw personeel, zoals scholing en aanpassing van de werkplek. Nog steeds worden honderdduizenden baanlozen niet in de gelegenheid gesteld vacatures op te vullen. De commerciele arbeidsbemiddelings en reintegratiebedrijven zijn er vaak alleen maar op uit, je zo snel mogelijk in een of ander tijdelijk baantje te loodsen. Het systeem van inmiddels geprivatiseerde arbeidsbemiddeling zit nog steeds verstopt. Veel baanlozen willen zich inzetten voor de samenleving op basis van eigen keuzen in ruil voor vrijstelling van de sollicitatieplicht en onkostenvergoedingen. Maar baanlozen, zieken, ja alle
werknemers en uitkeringsgerechtigden moeten zich voortdurend aanpassen aan de eisen van de markt. Als dat toevallig in overeenstemming is met je eigen wensen heb je geluk gehad. Als dat niet zo is, heb je pech gehad. Niet de noden en behoeften van de samenleving en het recht op ontplooiing van het individu zijn het uitgangspunt van het regeringsbeleid; de blinde markt regeert. De wachtlijsten in de basis-educatie en het bijzonder beroepsonderwijs worden niet weggewerkt. De werkgevers blijven autonoom in hun personeelsbeleid. De oorzaken van de problemen worden geindividualiseerd en eenzijdig in het gedrag en de denkwijzen van het individu gezocht. Na de tirades van politici tegen de ‘onwillige’ werklozen komen nu de ‘onwillige’ zieken. Met het onbewezen argument, dat zieke werknemers onwillig zouden zijn om aangepast werk te aanvaarden wil men het ontslagverbod van zieke werknemers afschaffen om hen onder druk te kunnen zetten en de verdere rechten in de arbeidsongeschiktheids-regelingen af te kunnen breken.
Het recht op reintegratie dat daar tegenover zou staan is -aangezien het personeelsbeleid van werkgevers nauwelijks kan worden beinvloedt- een lachertje. In veel bedrijven zijn er weinig of geen alternatieven en dus keuzemogelijkheden voor de werknemer die zich ziek gemeld heeft. Wat als een recht wordt gepresenteerd is in werkelijkheid de verdere ontwikkeling van een disciplineringssysteem, waarbij de rechten van individuen volledig ondergeschikt worden gemaakt aan de blinde eisen van de markt en de werkgevers. Wij willen een andere maatschappij. Een maatschappij waarin de rechten van het individu wel centraal staan. Voor vrije arbeidskeuze!