Om werklozen aan het werk te schoppen moeten we de fluwelen handschoenen maar ?s uitdoen, las ik in een of ander krantje van het lokale Arbeidsbureau. Het gaat ier goed met de lokale economie, maar de bedrijven hangen jankend aan de telefoon bij de Unitmanager omdat ze geen geschikt personeel kunnen vinden.

Oplossing: de harde kern van 3000 werklozen moet net zo hard op z?n donder hebben tot die werkgevers ophouden met janken en niet meer naar India en Zuid Afrika hoeven te vluchten waar het personeel blijkbaar minder lui is. Volgens die manager is het een kwestie van de fluwelen handschoenen uitdoen en niet anders. Als voorbeeld werd nu weer naar Engeland gewezen, waar werklozen geen uitkering meer krijgen als ze werk weigeren. Dat zou hier ook moeten, is het betoog. (Het is hier al, overigens) Kortom, de hele wereld wordt er bij gehaald om aan te geven hoe het hier zou moeten. De werklozen tegenover de machtige concerns en Nederland tegenover de rest van de wereld die wel wil werken, het lijkt het moderne David en Goliath verhaal wel.

Ik moet ook aan de Asterix en Obelix denken. Die Romeinen piekeren zich suf welk land ze nu weer moeten veroveren nu de hele wereld onder hun juk kreunt. De hele wereld behalve een kleine groep etters die maar niet willen luisteren. Zo lijkt een kleine groep van 3000 werklozen de lokale investeerders zo tot wanhoop te drijven dat ze jankend naar de telefoon grijpen en de directeur van het arbeidsbureau bellen en dreigen naar India uit te wijken om hardwerkend personeel op de kop te tikken.

Nu vraag ik me af, hoe krijgen die 3000 werklozen die investeerders zover? Zelf heb ik aan talloze demo?s mee gedaan, maar nooit kwam iemand jankend op me af. De directeur gaf het antwoord:

Die werklozen bedreigen de economie doordat ze de hele dag in bed blijven liggen. Is dat geen verbluffende conclusie? Als dat echt zo is, stel ik voor dat we vanaf morgen al het werk neerleggen en met z?n 15.000000 in bed blijven liggen. We hebben de wereld zo op onze knieen, tenminste volgens die pipo van het arbeidsbureau.

Toch blijft het onbegrijpelijk waarom die werkgevers jankend aan de telefoon hijgen terwijl hun vacatures maanden later nog steeds aangeplakt hangen bij datzelfde arbeidsbureau. Is hier sprake van FRAUDE? Voor de verandering was ik een keer de enige sollicitant, en heb ik 2 keer gereageerd. Betreffende werkgever was echter nog te beroerd om me een verklaring te geven. Hij zei dat anderen beter waren, maar blijkbaar niet goed genoeg om ze aan te nemen, terwijl ik volgens het arbeidsbureau de enige was die gereageerd had. Het mysterie is nog steeds onopgehelderd en de vacature hangt er ook nog steeds. Ondertussen dwingen ze me wel om met mijn 2 diploma?s stadswacht te worden. Ik heb zo?n donkerbruin vermoeden dat die werkgever liever een goedkope arbeidskracht uit India of noem maar een land waar het zo bloedje heet is, aanneemt.

De waarheid is dat veel werklozen aan de kant blijven staan omdat werkgevers de krapte laten oplopen tot ze wel goedkope arbeidskrachten uit het buitenland aan moeten nemen. De krapte bestaat uit korte flexibele deeltijdbanen en zogenaamde precaire arbeid. Mensen die een partner hebben met een inkomen kunnen op die manier lekker jobhopppen en ermee ophouden wanneer ze willen. Zijn ze dan opeens werkloos? Het echte probleem ontstaat wanneer je volledig afhankelijk bent van een uitkering. Dan kun je niet er opeens mee ophouden, maar moet je alle werk aanvaarden zoals ik eerder betoogde. Om die reden zijn zowel de sollicitatieplicht als alle arbeid passend maken discriminerende begrippen omdat ze voor langdurig werklozen geen keuzes maar dilemma?s opleveren. Moeten ze een ID-baan accepteren of de stap in het diepe wagen en deeltijd banen aanvaarden? En hoe vullen ze de rest van de tijd op? Een andere werkgever moet ook maar net tijd werk hebben op de overgebleven uren. Werklozen worden vaak van hot naar er geslingerd om een beetje geld bij elkaar te sprokkelen. De conclusie is dat de onderkant van de arbeidsmarkt steeds meer versnipperd raakt. De 2-deling is er niet alleen een van geld maar vooral van keuzemogelijkeden.

De Paarse regering is de grootste veroorzaker geworden van zinloos geweld dat 2-deling heet waarbij werklozen zich suf solliciteren, de soos hun clienten stalkt, en demotivatie optreedt en nog veel meer. Alle arbeid passend maken en sollicitatieplicht (een middeleeuws middel) werken criminaliserend. De lijdensweg eindigt vaak in de uitzichtsloze ID-regeling, uitstroom nul komma nul, terwijl veel leuke clubs staan te springen om vrijwilligers. Vaak moeten ID-ers ook nog hun reiskosten betalen. En na 2 jaar wordt opnieuw beoordeeld hoe het verder moet en ben je meestal terug bij af, in de volgende ID-baan. Je komt in een uiztichtsloze tredmolen terecht. De werklozen en consulent verworden tot een Siamese tweeling.