De Bijstandsbond Amsterdam betreurt het dat de conflicten in de Amsterdamse gemeentepolitiek hebben geleid tot het opstappen van de wethouder van Sociale Zaken, Frank Kohler. De andere partijen in de gemeenteraad hebben boter op hun hoofd. De Sociale Dienst heeft een geschiedenis van 10 jaar mislukte reorganisaties achter de rug. Hier zijn ook twee andere wethouders (van de PvdA) voor verantwoordelijk geweest, niet alleen wethouder Kohler! Hij is meegetrokken bij de andere ontslagen (directie Sociale Dienst). Kohler heeft juist getracht in te grijpen, omdat hij de Sociale Dienst wilde verbeteren, en een goed minimabeleid wilde voeren, iets wat de vorige wethouders onvoldoende hebben willen/kunnen doen.

Wethouder Kohler stond meer aan de kant van de client, omdat hij inzag dat met dwang niets te bereiken valt en je ook naar de wensen van de client moet luisteren.

Sommige partijen zijn hier onvoldoende van doordrongen. Veel clienten willen wel aan het werk, willen scholing, willen een eigen bedrijf starten, maar over de manier waarop dat moet gebeuren is altijd verschil van mening geweest in het college van B en W, waardoor padstellingen ontstonden, tegenstrijdige signalen werden afgegeven en een goede aansturing van de sociale dienst bemoeilijkt werd. Dit wordt nog versterkt door elkaar bestrijdende instellingen die door de gemeente zelf als verschillende clubs zijn opgericht, en die allemaal willen mee-eten uit de pot met geld voor de arbeidsbemiddeling. De politiek luistert slecht naar clienten!

In het plan ‘ een tandje hoger’ staat, dat 27.000 clienten van de sociale dienst de komende jaren in een traject moeten worden geplaatst. Een groot deel van die projecten wordt uitbesteed aan private bedrijven. De meeste partijen in de

gemeenteraad zeggen evenals wij te vinden dat intake, opstellen trajectplan, de beslissing over wie de trajecten gaat uitvoeren en de beoordeling van declaraties een publieke taak moet blijven. De Sociale Dienst kan echter naar onze mening alleen de regie houden over de uitbesteding als zij zelf ervaring kan opdoen met trajectbegeleiding en in eigen huis kennis kan opbouwen over de werkprocessen in deze. Het inkopen van trajecten moet onder goede criteria gebeuren. Bij veel klachten van clienten of haar organisaties moet- als niet wordt voldaan aan de eisen, een ander kunnen worden ingehuurd. De meerderheid in de gemeenteraad heeft er echter voorlopig voor gekozen, de sociale dienst niet in de gelegenheid te stellen de benodigde kennis en ervaring op te bouwen en geen investeringen te doen om deze opbouw mogelijk te maken. Daarbij werd het argument gehanteerd dat de sociale dienst er niet klaar voor is en dat je de dienst nu niet extra met nieuwe taken moet belasten. Het tegenargument van Groen Links, dat het bij twee voorgestelde, door de sociale dienst uit te voeren projecten slechts om een handjevol, eventueel nieuw aan te stellen ambtenaren gaat, en dus helemaal geen grote extra belasting is voor de sociale dienst is in onze ogen niet echt weerlegd.

De politiek bepaald dat “Werk immers goed voor je is”, je hoort weer bij het

maatschappelijk leven, hebt meer geld te besteden en het is goed is voor de

economie. Daarom zouden clienten door de sociale dienst sterker onder druk moeten worden gezet. Wanneer je de werkzoekenden echter niet de ruimte geeft om de baan te kiezen die ze willen of indien dit niet mogelijk is vrijwilligerswerk te doen lopen veel mensen stuk in hun werk. Sociale activering en bemiddeling van bovenaf is bij het huidige bestand sociale dienst clienten een doodlopende weg. Daar hoor je de overblijvende collegepartijen niet over!